Stadswandeling Alkmaar deel 1
Dinsdag 16 Augustus 2011 om 00:00Jammer genoeg werkt UPS toch niet zo snel en zweeft mijn laptop nog ergens. Gelukkig heeft de fysio mij weer een beetje opgelapt. De schade was wel groter dan gedacht. Niet alleen mijn heupbeen stond uit het lood, ook het heiligbeen. Gelukkig kan ik mij weer wat beter bewegen, maar ik doe het rustig aan om niets te forceren. Daarom heb ik wat meer tijd voor de pc en kan ik ook meer foto's laten zien uit Alkmaar, ook al is het wat behelpen op de pc van Jan. Nadat wij vorige week donderdag onze bagage in het hotel hadden afgeleverd, zijn we de stad ingelopen. We zijn halverwege de route begonnen, omdat het beginpunt bij het Waagplein is en we daar vrijdag de kaasmarkt zouden bezoeken en dan 's middags daarvandaan de rest van de route zouden verkennen. Zoals meestal het geval is, zie ik altijd dingen die niet direct in het boekje staan. Want neem nu dit huis. Het wordt niet beschreven, maar het is wel apart. Een manier om een oud huis te bewaren en toch uit te breiden. Of het mooi is, laat ik aan ieders smaak over.
Alkmaar heeft verschillende hofjes. Deze foto is gemaakt in het Hofje van Splinter. Het is in 1646 gesticht uit de nalatenschap van weldoenster Margaretha van Splinter. Het is opgezet voor acht ongehuwde vrouwen van goede familie die tot de armoede waren vervallen. Op tijd thuis, zondags naar de kerk en geen mannen over de vloer! Dat zijn al eeuwen de huisregels van het hofje, waar nog steeds alleenstaande dames wonen die zich nog altijd aan die regels houden! Tenminste volgens het boekje met de stadswandeling. Zou dat echt waar zijn? 
Op de plek waar zich vroeger het podium en de kleedkamers van het Gulden Vlies bevonden en waar hij zijn eerste stappen op het toneel zette, daar staat het beeld van Rudi Carrell.
Alkmaar heeft veel leuke straatjes.
Een stukje geschiedenis. Naast de Grote Sint Laurenskerk staat een beeld gemaakt door Mari Andriessen van een man met een polsstok. Dit is Maerten Pieterzoon van der Mey. De dappere stadstimmerman die tijdens de strijd tegen de Spanjaarden enkele in zijn polsstok verborgen brieven uit de belegerde stad naar de Oranjegezinde gouverneur Diederick van Sonoy wist te smokkelen. Daarin werd verzocht het lage land rond Alkmaar onder water te zetten, wat ook gebeurde. De Spaanse troepen sloegen op de vlucht voor zoveel nattigheid.
Jammer genoeg voor ons vindt momenteel de afronding plaats van een restauratie van gewelfschilderingen in de Grote Sint Laurenskerk. De steigers worden afgebroken en daarvoor was het nodig het een en ander in te pakken in plastic om beschadiging te voorkomen. Zo ook het wereldberoemde Schnitgerorgel.
Het orgel is versierd met zogenaamde putti's (engeltjes). Omdat er insecten in het hout zijn aangetroffen, zijn de putti's verwijderd en staan ze nu achter een hek ter behandeling. Toen ik ze zag staan vroeg ik me af waarom engeltjes haast altijd worden uitgebeeld door wat vadsige jongetjes.
Er zijn verschillende soorten gewelfschilderingen in de kerk. Een grote schildering is het Laatste Oordeel, die ik helaas niet kon fotograferen, en verder zijn er kamversieringen te vinden. Het zijn laatgotische schilderingen op houten tongewelven. Deze zijn in Nederlandse kerken nauwelijks meer te vinden. Op de foto is een klein stukje van een kamversiering te zien.
Nadat wij de kerk verlaten hadden, ging onze wandeling onder andere verder langs het oude stadhuis. Nog steeds werkt een deel van de Alkmaarse ambtenaren in dit prachtige gebouw. Het is ook zeer in trek bij bruidsparen.
Weer een eindje verder kwamen we bij het Hof van Sonoy. Ik heb de naam van gouverneur Sonoy al laten vallen bij het beeld van de stadstimmerman. Deze gouverneur heeft enige jaren gewoond in dit voormalige St. Maria Magdalenaklooster. In 1591 kocht mr. Willem van Bardes het hof en hij liet de opmerkelijke achtkantige toren bouwen. Vermoedelijk had de toren de functie van uitkijktoren. Tegenwoordig is er een restaurant gevestigd, het Hof van Alkmaar. Het restaurant waar we de overheerlijke apfelstrudl hebben gegeten. Jammer genoeg konden wij deze niet buiten nuttigen, aangezien het te regenachtig was.
Het eerste deel van onze stadswandeling zat erop. Het werd tijd terug te gaan naar het hotel. Plots bleef Jan staan en wees op een venster van een restaurantje. Een ons welbekende naam. Vast en zeker verre familie.
Vandaag is de oudste dochter jarig. We gaan daar uiteraard op bezoek. Ik ben reuze benieuwd of vandaag de slang gevangen is. Het blijkt dat hij meegenomen is naar Nederland, want gisteren dook hij ineens weer op in de auto. Wie weet zien we hem nog. Als dat zo is, zal ik proberen er een foto van te maken.