Bolsward 2
Dinsdag 05 Maart 2013 om 00:00Vandaag laat ik weer twee gedichten zien die op de bouwschutting staan. Het eerste gedicht is gemaakt door Annoek Houtsma en heeft als titel:
Ze weten niet…
We zitten in de bijstand.Ik voel me daardoor erg eenzaam.
Ik zeg nee als mijn vriendinnen willen winkelen.
Want ze weten niet dat we in de bijstand zitten.
Ze weten niet
dat ik mijn spullen moet verstoppen omdat ze
anders worden ingenomen.
Ze weten
niet dat ik een baantje heb
omdat we het anders niet kunnen redden.
Ze weten niet
dat mijn vader en moeder de hele dag thuis zitten.
Ze weten niet dat mijn moeder niet meer kan werken.
Ze weten niet dat wij naar de voedselbank gaan.
Ze weten zoveel niet…
Het tweede gedicht is gemaakt door Marije Oosterveld en Lieke Couperus met als titel:
Gedicht over armoede!
Ik ben arm.Ik heb geen geld.
Dat vind ik niet leuk.
Ik ben geen held.
Ik ben vaak verlegen.
Ik woon in een doos.
Ik ben heel bang.
Ik heb een vogel die heet Koos.
Die vogel is lief.
En die woont in een kleinere doos.
En dat maakt niet uit.
Want ik geef hem vaak een roos.
Hij is mijn beste maatje.
En mijn beste vriend.
Het is een leuk ventje.
Hij heeft alles verdiend.
Vandaag blijven we op één plek in Bolsward en wel in de Broerekerk. Een kerk waar ik heel plezierige herinneringen aan heb. In mijn jonge jaren heb ik veel zeilkampen gedaan. Als er een kamp in Uitwellingerga was, gingen wij met de deelnemers vaak de donderdagavond liftend (dat ging toen vrij gemakkelijk) naar Bolsward voor een orgelconcert. Ik heb daar bijvoorbeeld Feike Asma en Piet van Egmond horen spelen. Dat was toch altijd bijzonder om mee te maken. Helaas kan dat tegenwoordig niet meer, want de kerk is door brand in 1980 verwoest.
De jaren daarna werd de kerk in Bolsward wel ruïnekerk genoemd, omdat hij nog jaren zonder dak is gebleven.
Pas in 2002 werd besloten tot een duurzame conservering van de stenen resten met in achtneming van het waardevol geachte ruïneuze karakter dat in de loop der jaren was ontstaan en het behoud van de functie van open plein. Het rijksmonument is in dit project helemaal ongemoeid gelaten, inclusief glasresten in de ramen, mos en hier en daar opkomende begroeiing.
Middels contrastrijke ingrepen is de conservering gerealiseerd zodat helder is wat bij de oorspronkelijke kerk hoort en wat er later aan is toegevoegd om deze te beschermen. Door de nieuwe kap van glas in de vorm van het oorspronkelijke tongewelf te maken, is de ruimtewerking in de kerk op subtiele wijze teruggebracht. Het dak is opgehangen aan stalen spanten in de oude daklijn.
De voorgevel van de Broerekerk met zijn middeleeuwse kenmerken is een unicum in Nederland. Om recht te doen aan deze status is deze gevel gerestaureerd. Hier zijn de glas in lood ramen wel teruggeplaatst.
Om weer een interieurgevoel te krijgen zijn de aanwezige straatklinkers vervangen door een nieuwe bedekking van natuurstenen tegels die op een afstandje langs de muren zijn gelegd.
De kaarsrechte nieuwe tegellijn loopt langs de verzakte en kromme oude muur, en maakt beleefbaar hoe scheef het monument eigenlijk is.
De eiken deuren in de noordgevel hebben de brand redelijk doorstaan. De verkoolde deuren zijn geconserveerd om daarmee ook de gevolgen van de brand zelf nog ergens in de kerk te kunnen beleven.
Ook het bijzondere transept in de noordgevel is gereconstrueerd om nog ergens de oorspronkelijke constructiewijze van eikenhout met een dakbedekking van leien te tonen.
Dit belangrijke gebouw is door de conservering weer terug in het stadsgezicht.
