« Hoorn 5 | Home | Vandaag is rood »

Hoorn 6

Ik hou wel van doorkijkjes. In Hoorn zag ik een doorkijkje op een aparte manier.

We waren inmiddels op de Roode Steen gekomen. Het is een knooppunt van zeven straten en stegen. De Roode Steen kan gezien worden als het centrale punt van waaruit de stad zich heeft ontwikkeld. Boeren uit de omgeving brachten er hun agrarische producten op de markt. Door de handel in zuivelproducten kreeg het plein in de volksmond de naam Kaasmarkt. Aan het plein staat het waaggebouw, waarschijnlijk ontworpen door de Amsterdamse bouwmeester Hendrick de Keyser. De weegschalen zijn verwijderd, maar de mechaniek hangt nog steeds aan de zoldering. Sinds enkele jaren is de historische kaasmarkt weer in ere hersteld en wordt de Waag op donderdagen in de zomer weer gebruikt..

Ook aan de waag is een prachtige eenhoorn te zien.

De naam de Roode Steen vindt zijn oorsprong in het voltrekken van vonnissen. Die bestonden gewoonlijk uit het afhakken van ledematen of het hoofd. Dat gebeurde op een rode steen in het plaveisel. Nog altijd ligt er een rode steen naast een sokkel waarop een beeld staat. De steen is een replica. Fragmenten van de echte steen zijn te bekijken in het Westfries Museum in het Statencollege aan het plein.

In het Statencollege vergaderde vroeger het College van Gecommitteerde Raden van West-Friesland en het Hollands Noorderkwartier. In het bovenste deel van de gevel prijkt het wapen van Oranje Nassau. Nu is het Westfries Museum hier gevestigd. En op deze foto is te zien van wie het beeld op de sokkel staat: Jan Pieterszoon Coen. Het  beeld  waarover de afgelopen tijd zoveel te doen is geweest. De tekst onder het standbeeld was nog niet voorzien van een kritische noot, zoals de gemeenteraad besloten had te doen.

We liepen weer verder en kwamen lang de Koepel- of Sint Cyriacus en Franciscuskerk. De katholieken hadden het niet gemakkelijk in de 16? eeuw. Zij werden gedwongen hun diensten in schuilkerken te houden, omdat het verboden was de godsdienst in het openbaar te belijden. Pas in 1882 werd deze kerk ingewijd en was er voor de katholieken weer een mogelijkheid openbaar te kerken. En op deze zaterdag was de kerk toevallig te bezichtigen. Ik heb met bewondering staan kijken naar de gebrandschilderde ramen.

In de kerk klonk orgelmuziek. Toen wij weer buiten kwamen was er ook orgelmuziek, maar dan van een draaiorgel. De orgeldraaier hoefde niet steeds hetzelfde deuntje te draaien. Hij kon een keus maken uit veel orgelboeken.

Plotsklaps kreeg ik het gevoel dat we hier al hadden gelopen. Boven ons hoofd zag ik een bekende klok. Toch was dit een andere kerk dan eerder tijdens de wandeling. Het was nu de Noorder- of Onze Lieve Vrouwekerk. Deze kerk is een armen-kerk uit 1426 en de enige kerk in Hoorn die uit de Middeleeuwen stamt. En net als aan de Oosterkerk, die we eerder zagen, staat de klok loodrecht op de gevel.

En toen waren we aan het eind van de wandeling. Weer terug waar we begonnen waren op de Veemarkt. Voordat we bij het station waren, passeerden we een fontein. In een ronde betonnen waterbak staat een beeld van een man die een betonnen bak draagt, waaruit water stroomt. De naam is 'De Waterdrager' en is gemaakt door Jan Ros in 2003.