« Zonsondergang 2 | Home | Uitgefladderd »

Zierikzee deel 2

Ik ga weer verder met de wandeling door Zierikzee. Niet alleen "de Dikke Toren" beheerst het stadssilhouet van Zierikzee, ook de fraaie renaissancetoren van het Stadhuis. Bovenop staat als windwijzer Neptunes met de drietand in zijn hand.

In de Oude Haven staat het water bij vloed ongeveer drie meter hoger dan bij eb. De haven staat namelijk in directe verbinding met de Oosterschelde en dus ook de Noordzee. Aan het uiteinde van de haven, vanuit de stad gezien, staan aan de noord- en de zuidkant twee poorten, de Zuid- en de Noordhavenpoort. Op de foto is de Zuidhavenpoort te zien. De Oude Haven is ingericht als museumhaven.

Het uizicht op de vorige foto was op de poort, op deze foto is het uitzicht op de stad. "De Dikke Toren" en de Stadhuistoren zijn beide te zien.

Buiten de poorten is er zicht op de Vissersdijk (rechts) en de Scheepstimmerdijk. Houtloodsen aan de Vissersdijk zijn gedeeltelijk ingericht als restauratiewerkplaats voor de museumhaven. De Scheeps­timmerdijk herinnert aan de tijd dat hier Oost-Indiëvaarders en vissersschepen werden gebouwd.

Op een pleintje bij de Zuidhavenpoort staat een bronzen beeld van de Zierikzeese kunstenaar Ad Braat, ter nagedachtenis aan de stormramp van 1 februari 1953. "Beproefd, maar niet gebroken" staat op de sokkel. Jammer dat het vanwege restauratiewerkzaamheden aan de poort ingeklemd staat tussen een aantal containers.

Een groot gedeelte van Zierikzee ligt onder NAP. Slechts een klein gedeelte van het centrum ligt boven de zeespiegel. Tijdens de watersnood van 1953 stond bijna heel Zierikzee onder water. Het centrum werd slechts één keer geheel overspoeld (ligt hoger, dus viel snel weer droog) De meeste schade werd dan ook aangericht in de lager gelegen wijken, zoals hier.

Bij hoog water werden de straten achter de Nieuwe en de Oude Haven, ook wel het "Havenkwartier" genoemd, afgesloten door middel van vloedplanken. Deze planken werden tussen gleuven geplaatst en vaak verstevigd met klei en zandzakken. Aan het begin van deze straat, de Molenstraat, werden ook vloedplanken aangebracht. In 1953 konden de planken het water niet tegenhouden. Het water bereikte een waterstand van 4,32 m boven NAP, 16 cm hoger dan de vloedplanken. Met geweld stortte het water zich in de smalle straatjes, die veel lager liggen dan de "havendijk". De schade was enorm. De meestal kleine en lage huisjes bezweken of raakten zwaar beschadigd. Bovendien hadden veel huisjes geen vaste trap naar boven, zodat een vluchtweg voor het wassende water ontbrak. In sommige woningen stond het water 3 tot 4 meter hoog. In de straten was het plaveisel metersdiep uitgespoeld. Kabels en leidingen lagen los en overal lag hout en andere materialen. Het leek wel of er een bombardement had plaatsgevonden. In dit "Havenkwartier" vielen ook de meeste van de 24 doden die in de stad Zierikzee te betreuren waren. Het "Havenkwartier" verpauperde na de ramp echter snel. Veel woningen werden afgebroken of gede­gra­deerd tot pakhuis of garage. Pas in de jaren '70 werd dit gedeelte van de stad - met rijkssteun - gerenoveerd. Er is voor een "historiserende stijl" gekozen. De smalle straatjes werden intact gelaten en de huizen werd opgebouwd in dezelfde stijl, met puntdaken en rode dakpannen.

De eerste 5 woningen aan de linkerkant op de vorige foto hebben allemaal boven de voordeur een gevelsteen: een schip, gier, molen, zeester en een pelikaan.

In de Molenstraat zat een oudere heer voor zijn woning. We raakten met hem aan de praat, onder andere over de stormvloed. Het water was tot vlak onder het bovenraam gekomen. Hij was met vrouw en 3 kinderen de zolder opgevlucht. Het heeft drie dagen geduurd voordat het gezin gered kon worden, terwijl de mensen al lang en breed weer op de dijk liepen. Zijn huis bleef gelukkig gespaard, maar het heeft jaren geduurd voordat hij geen last meer had van het zout(e water).

De vismarkt werd sinds 1804 gehouden op het binnenplein van het Sint Jacobshofje. De vis stond in manden onder de galerij (links, niet te zien op de foto), de afslager nam plaats in het huisje en de aspirant-kopers zaten op de bankjes. De 4 woningen aan de rechterzijde werden bewoond door oude vrouwen of weduwen.

Dit was de laatste foto uit Zierikzee. We hadden geen idee dat we zo'n leuke wandeling zouden hebben. Daarbij kwam dat het weer wat opknapte, wat wel zo plezierig is tijdens het wandelen. Zierikzee is echt een bezoek waard. Morgen laat ik nog een keer een zonsondergang zien. Niet bij zee, wel in de buurt. Dat is dan de afsluiting van mijn fladderweken.