Stadswandeling Breda 4
Vrijdag 31 Augustus 2012 om 00:00Voordat ik doorga met de wandeling, moet me toch iets van het hart. Er wordt gezegd dat ik zoveel weet te vertellen. Ik zal een geheimpje verklappen. Bij aankomst in een stad bezoeken we altijd eerst de VVV en kopen dan een boekje met een stadswandeling. Daarin staat de route beschreven plus de bijzonderheden die onderweg te zien zijn. Een dankbare bron voor mij tijdens het schrijven van de logs. Mocht er nog iets onduidelijk zijn, dan is het wereld wijde web een bron van informatie.
Nu verder met het laatste stuk van de Historische Kilometer. Vanuit de Molenstraat, waar we waren geëindigd in de vorige log, kom je op de Oude Vest. Het eerste gebouw dat je ziet als je uit de Molenstraat komt, is de Kloosterkazerne, een deel van het vroegere zusterklooster St. Catharinadal. Na verschillende gebruikers is het gebouw in 2003 geheel gerestaureerd door Holland Casino Breda.
We streken even op een terrasje neer, met uitzicht op het Casino, want we konden wel een verfrissing gebruiken om wat af te koelen. De hele dag hadden we al groepen leerlingen gezien in de stad. Was wat vreemd voor ons noorderlingen, want in het noorden zaten we nog middenin de vakantie. Hier in het zuiden waren de scholen weer begonnen. Ook vanachter ons glaasje zagen we een groep leerlingen voorbijkomen.
Naast de Kloosterkazerne is het Chassé Theater gebouwd, ook ontworpen door Herman Hertzberger, de ontwerper van de bibliotheek. De kopse kant van het aangrenzende kazernegebouw komt in dit nieuwe theater naar binnen. Het Casino en het Chassé Theater hebben een gezamenlijke ingang. In een perkje staat een aantal figuren uit draadstaal. Helaas heb ik nergens informatie kunnen vinden over dit kunstwerk. Het lijkt mij een groep muzikanten. Past dan wel bij het theater.
Na het theater lopen we de Vlaszak op, waar een zeer markant kunstwerk staat. Er wordt veel gespeculeerd over de betekenis. Het roestbruine, gevlekte werk van staal stelt de 'Binding van Isaäc' voor, gemaakt door de Israëlische kunstenaar Menashe Kadishman. Het werk grijpt terug op het bijbelse verhaal van Abraham, die de opdracht krijgt zijn zoon Isaäc te offeren. Op het laatste moment weet een engel Abraham tegen te houden. Een ram die verstrikt is geraakt in het struikgewas, wordt vervolgens geofferd. Abraham, die zoveel deed in de naam van God, werd hiermee op de proef gesteld.
Dit gebouw heeft in het verleden verschillende functies gehad. Het was gasthuis, pesthuis, dolhuis (gekkenhuis) en tot 1955 Oude Mannenhuis. Vanaf 2008 is hier het Graphic Design Museum gevestigd. Het eerste museum ter wereld dat zich geheel richt op Graphic Design. Voor liefhebbers een aanrader om het te bezoeken. Een groep leerlingen had deze plek uitgekozen om even uit te rusten.
Op de hoek van Vlaszak en Veemarktstraat is in het trottoir een aanduiding te zien van de vroegere Gasthuispoort. Ook een aantal stenen is nog bewaard gebleven.
Verder lopend zagen we dit scheetje. Een Cavalier King Charles-spaniël van 11 weken oud. Ik mocht van de eigenaar wat foto's maken en die heb ik hem ook opgestuurd.
Ik merk dat ik voor deze log nogal wat 'kunstwerken' heb uitgezocht. Bijvoorbeeld deze vaas. De opvallende zilverkleurige vaasvorm met zijn ruime wolkvormige uitsparingen suggereert een binnen- en een buitenwereld, in- en uitgaan, geborgenheid en communicatie. De wolken kunnen naar de hemel verwijzen, terwijl de vaas zelf als een symbool van water en voedsel kan worden opgevat. Er ligt een complex van betekenissen aan ten grondslag die verbonden kunnen worden met de christelijke traditie maar ook met breder universeel gedachtegoed.
De vaas is geplaatst op het voorplein van het Bisschopshuis. Hij contrasteert door zijn eigentijdse vormgeving sterk met de strenge 18e eeuwse voorgevel van het paleis, waardoor de vaas de aandacht weet te trekken van voorbijgangers. Dus ook van mij. 
In de St. Annastraat is via een poort de Willem Merkxtuin te bereiken. Ir. Willem Merkx was burgemeester van Breda tot 1984. Zijn wens was om van een stuk braakliggend terrein een mooie tuin te maken. Die wens werd vervuld. De Bredase bevolking bood de scheidend burgemeester een fraaie beeldentuin aan. Daar staat onder andere deze sculptuur, die in zig-zag vorm in de hoogte is opgebouwd uit roestvrijstalen platen. Flexibel en daardoor licht meebewegend met de wind. De kunstenaar is Niels Lous.
Nadat we de St. Annastraat hadden verlaten, kwamen we in de Catharinastraat en zagen de poort die toegang geeft tot het Begijnhof, het meest rustieke plekje in de Bredase binnenstad. Rechts vooraan in de kruidentuin staat een beeld van Hans Bayens, dat herinnert aan de voormalige bewoonsters van dit Begijnhof.
In de jaren 60 van de negentiende eeuw werd het Begijnhof uitgebreid met een tweede hofje. Daar prijkt sinds enkele jaren een beeldje, voorstellend Johanna van Polanen, echtgenote van graaf Engelbrecht, de eerste 'Bredase' Nassau.
In het Begijnhof staat een glimmende heksenbol. Leuk om de omgeving in die bol te fotograferen. Goed zoeken, dan is de fotografe ook te zien. 
En toen kwamen we weer bij het stadspark. Niet alleen op Ameland, ook in dit park was een MMP (mooie meiden parade) te zien.
Veel heb ik van Breda laten zien, maar nog meer niet. Dan zou ik nog wel een aantal weken door kunnen blijven gaan en dat zou teveel van het goede zijn. Daarom verlaat ik Breda nu. Maar wel met een heel indringend beeld in het stadspark. Het beeld heet 'De Trek' (of 'De Vlucht') en is gemaakt door Hein Koreman in 1955. Het stelt een moeder met een ogenschijnlijk onwillig kind voor. Op de sokkel staat de tekst: MEI 1940. Dit beeld riep bij velen in Breda herinneringen op aan mei 1940, toen de bevolking op de vlucht sloeg voor de naderende Duitsers. Het beeld werd steeds vaker De Vlucht genoemd en werd daarmee een oorlogsmonument. Op verzoek van het Oranjecomité en het Comité 4/5 mei heeft het beeld in 1999 een prominente rol gekregen bij de dodenherdenking. In dat jaar is het, nadat het op verschillende plekken in de stad heeft gestaan, herplaatst in het park Valkenberg, nadat het zorgvuldig gerestaureerd was door de zoons van de kunstenaar.
