Amersfoort III
Zondag 10 Mei 2009 om 00:00Kriskras door het oude Amersfoort met van alles en nog wat wat ik leuk vond. Water en planten met name. In het centrum van Amersfoort ligt De Hof. Hier was in vroeger tijden het bestuurlijk centrum van de bisschoppelijke domeinen van de Bisschop van Utrecht. In het midden van het plein is de Stadsbron te vinden. In 1991 waren de stadsarcheologen zeer verrast met de vondst van de 15e-eeuwse waterput. Nog altijd bevindt zich vijf meter onder het huidige straatniveau het welwater en hier begint het fundament van de put. Het grondplan bestaat uit een cirkel met een inwendige diameter van drie meter, die wordt gesteund door vijf steunberen met gotische kenmerken. Deze van oorsprong 15e eeuwse waterput is nu een fontein.
Een doorkijkje genomen vanuit de boot.
Een doorkijkje vanuit de Kamperbinnenpoort.
Ik schreef gisteren al dat de bewoners hun woningen en straat opfleuren met groen en bloemen. Zeker in de Muurhuizen. Deze straat heet zo naar de muurhuizen die er staan. In 1259 kreeg Amersfoort stadsrechten en werd begonnen met de bouw van de eerste stadsmuur. Nog geen eeuw later was de stad al te klein en werd een nieuwe stadsmuur opgetrokken. Deze werd in 1451 gesloten. De stenen van de oude stadsmuur werden hergebruikt voor de bouw van huizen op de fundamenten van de muur, de zogenaamde muurhuizen. Op een enkele uitzondering na zijn de huizen dwars gebouwd, dat wil zeggen in de lengterichting van de straat.
Een genot om door de Muurhuizen te lopen en al het moois te zien. Niet alleen de huizen, maar zeker ook de aankleding.
De bloeiende blauwe regen was een lust voor het oog.
Vaak zie je op gerestaureerde huizen een schildje van Monumentenzorg. In Amersfoort zie je plaquettes. Deze vind ik wel zo leuk.
Ook de kaden "stonden in bloei".
En alom aanwezig, waar je ook loopt of vaart, is de Onze Lieve Vrouwetoren. De bouw van deze toren wordt verklaard in de volgende legende:
In december 1444 kwam een jong meisje, Geertgen Arend, vanuit Nijkerk naar Amersfoort om daar te worden opgenomen in het St. Agnietenklooster. In haar bagage voerde zij onder meer een beeldje van Onze Lieve Vrouw mee. Ze schaamde zich echter dit eenvoudige beeldje te moeten meenemen naar het klooster en ze besloot het in de stadsgracht te gooien. Enige dagen later kreeg een vrome vrouw, Margriet Albert Gyssen, in een droom tot driemaal toe de opdracht het beeldje uit de gracht te vissen. Ze ging naar de Kamperbuitenpoort en ontdekte dat het stromende water het beeldje niet meevoerde. Op miraculeuze wijze lag het beeldje bewegingloos in het water. Ze nam het beeldje mee naar huis en stak er enkele kaarsen voor aan. Deze kaarsen brandden zonder dat zij kleiner werden. Dit en andere bijzondere gebeurtenissen deden de vrouw besluiten haar biechtvader, Jan van Schoonhoven, te raadplegen. Deze laatste nam het beeldje mee naar de Lieve Vrouwekapel, waar de "tekenen" eveneens plaatsvonden. De wonderbaarlijke gebeurtenissen werden spoedig in het land bekend en honderden mensen ondernamen een pelgrimstocht naar het wonderbaarlijke Mariabeeld van Amersfoort. Vooral de zieken hoopten hier genezing te vinden. Van de offers die de pelgrims brachten, werden de broederschap en de kerk erg rijk. In een droom kreeg de oud procuratrice van het Agnietenklooster de opdracht al deze gelden te besteden aan de bouw van een waardig teken, kerk en toren.
De toren vormt het exacte kadastrale middelpunt van Nederland.
Nog een mooi begroeide entree van een van de muurhuizen.
En achter een hek zag ik deze "verwilderde" voortuin. Mijn zondagse boeketje voor jullie.
Morgen laat ik ter afsluiting van de reeks uit Amersfoort nog wat foto's zien. Daarna komen er weer foto's uit het Zeeuwse, waar ik maandag naar toe ga. Een heel fijne zondag!
DENK AAN DE SPAMCODE ALS JE REAGEERT!